La Casa de la Cultura de Candás acoyó, esti sábadu 23 de marzu a les 12:00 hores, la presentación del Estudiu sobre la Manta Candasina encargáu pol Conceyu de Carreño a l'antropóloga ya historiadora Fe Santoveña Zapatero.
Santoveña presentó l'estudiu “Traxi tradicional, indumentaria popular y tresformamientos culturales nel conceyu de Carreño. La Manta Candasina como Bien d'Interés Cultural protexíu”. Un estudiu al traviés del cual definióse la fórmula más fayadiza pa la protección d'esta amuesa del Patrimoniu cultural local.
Una iniciativa que respuende al calter específicu que reviste la prenda candasina, el so presumible espardimientu na vestimienta tradicional d'otres villa d'Asturies, y lo escaso de la bibliografía científica sobre'l so orixe y significáu. Ente estes premises el Conceyu de Carreño, consideró d'interés, al traviés de la Conceyalía de Cultura, dar na contratación esterna d'una asesoría etnográfica ya histórica, pa la ellaboración d'un estudiu científicu monográficu sobre l'orixe ya interés históricu y cultural d'esta prenda. Un estudiu que define la fórmula más fayadiza pa la so protección.
Un estudiu que reflexa la evolución d'esta prenda na sociedá candasina. La cual apaez a principios del sieglu XX, popularizándose'l so usu hasta los años venti del pasáu sieglu. Tres esta etapa la manta empieza a cayer en desusu “pasó de moda” y ye tan solo usada poles muyeres de más edá. Hasta qu'allá pelos años setenta, empieza a recuperase'l so usu, pa les celebraciones tradicionales, por mediu de les Peñes Marineres. A partir d'esa fecha ye habitual que los homes vistiésense col traxe de Mahón y les muyeres col de sardinera xuntu col so cobertor candasín.
Una prenda que col pasu del tiempu sigue iguándose de forma artesanal, col mesmu tipu de filo o mesmos puntos qu'a principios de sieglu XX. Pero que, como cualquier prenda de vistir, sufrió dalgún cambéu nel so estilu p'afaese a la nuesa dómina. D'esta forma les que s'igüen nesti sieglu son más grandes en comparanza coles antigües, na actualidá por casu, la puntiella ye más llarga y más vistosa, más ornamental. Antes llevábense más cerca del pescuezu, doblaes pa faer la función pa la que fueron creaes, abrigar, mientres na actualidá llévense más abiertes, como un elementu decorativu ya imprescindible del traxe de sardinera.
Estos y otros aspeutos, como por qué siendo una prenda popular nel norte d'España, sobremanera nos pueblos costeros, namá se caltuvo en Carreño. Pero non yá el so usu actual sinón tamién el so caltenimientu. Yá que mientres l'estudiu apaecieron “mantes” de más de 100 años d'antigüedá en perfectu estáu de caltenimientu, “mantes” qu'a día de güei, les sos propietaries llucen nos festexos tradicionales como lu faíen a diariu les sos antepasaes. Van Ser analizaos pola antropóloga. A partir del llunes Estudio de la Manta Candasina ellaboráu va tar disponible pa consulta na web municipal. Más palantre va estudiase la posibilidá d'editar el mesmu incorporando les conclusiones de que refundie la Comisión de Patrimoniu del Gobiernu del Principáu.
Santoveña presentó l'estudiu “Traxi tradicional, indumentaria popular y tresformamientos culturales nel conceyu de Carreño. La Manta Candasina como Bien d'Interés Cultural protexíu”. Un estudiu al traviés del cual definióse la fórmula más fayadiza pa la protección d'esta amuesa del Patrimoniu cultural local.
Una iniciativa que respuende al calter específicu que reviste la prenda candasina, el so presumible espardimientu na vestimienta tradicional d'otres villa d'Asturies, y lo escaso de la bibliografía científica sobre'l so orixe y significáu. Ente estes premises el Conceyu de Carreño, consideró d'interés, al traviés de la Conceyalía de Cultura, dar na contratación esterna d'una asesoría etnográfica ya histórica, pa la ellaboración d'un estudiu científicu monográficu sobre l'orixe ya interés históricu y cultural d'esta prenda. Un estudiu que define la fórmula más fayadiza pa la so protección.
Un estudiu que reflexa la evolución d'esta prenda na sociedá candasina. La cual apaez a principios del sieglu XX, popularizándose'l so usu hasta los años venti del pasáu sieglu. Tres esta etapa la manta empieza a cayer en desusu “pasó de moda” y ye tan solo usada poles muyeres de más edá. Hasta qu'allá pelos años setenta, empieza a recuperase'l so usu, pa les celebraciones tradicionales, por mediu de les Peñes Marineres. A partir d'esa fecha ye habitual que los homes vistiésense col traxe de Mahón y les muyeres col de sardinera xuntu col so cobertor candasín.
Una prenda que col pasu del tiempu sigue iguándose de forma artesanal, col mesmu tipu de filo o mesmos puntos qu'a principios de sieglu XX. Pero que, como cualquier prenda de vistir, sufrió dalgún cambéu nel so estilu p'afaese a la nuesa dómina. D'esta forma les que s'igüen nesti sieglu son más grandes en comparanza coles antigües, na actualidá por casu, la puntiella ye más llarga y más vistosa, más ornamental. Antes llevábense más cerca del pescuezu, doblaes pa faer la función pa la que fueron creaes, abrigar, mientres na actualidá llévense más abiertes, como un elementu decorativu ya imprescindible del traxe de sardinera.
Estos y otros aspeutos, como por qué siendo una prenda popular nel norte d'España, sobremanera nos pueblos costeros, namá se caltuvo en Carreño. Pero non yá el so usu actual sinón tamién el so caltenimientu. Yá que mientres l'estudiu apaecieron “mantes” de más de 100 años d'antigüedá en perfectu estáu de caltenimientu, “mantes” qu'a día de güei, les sos propietaries llucen nos festexos tradicionales como lu faíen a diariu les sos antepasaes. Van Ser analizaos pola antropóloga. A partir del llunes Estudio de la Manta Candasina ellaboráu va tar disponible pa consulta na web municipal. Más palantre va estudiase la posibilidá d'editar el mesmu incorporando les conclusiones de que refundie la Comisión de Patrimoniu del Gobiernu del Principáu.
Albandi
